Bir kuni podshoh xizmatkorlarini chaqirib debdi:
— Sizlarga bir kun muhlat. Agar ertaga gapiradigan qushni topib kelmasanglar, hammangizni jazolayman!
Xizmatkorlari nima qilishini bilmay, tuni bilan chora izlashibdi. O`ylab-o`ylab, afandiga murojat qilishibdi. Afandi:
— Aslo qayg`urmanglar. Menda chora bor, - debdi.
Ertasi kuniga shoh saroyiga katta qora qarg`a bilan afandi kirib kelibdi. Buni ko`rgan xizmatkorlar jonlaridan umidini uzib turishsa, shoh qarg`aga qarab:
— Manavi odam karmi? - deb xizmatkorlaridan birini ko`rsatibdi. Shunda qarg`a "Karrr" desa, podshoh quvonib:
— Ana bo`larkan-ku! - dermish.

Kunlarning birida afandi eshagini yo`qotib qo`yibdi. Ancha qidirsa ham, topa olmabdi. Oxiri hafsalasi "pir" bo`lib, hiyobondagi o`rindiqda o`tirsa, orqa tarafda ikki sevishgan suhbatlashayotganmish.
Yigit qizga:
— Seni ko`zlaringga qarasam, butun olamni ko`rgandek bo`laman, - desa, afandi ular tomonga shartta o`girilib:
— Qarab ko`r-chi, meni eshagim ko`rinmayaptimi?! - dermish.

Bir kuni afandini onasi qo`liga ovqat berib:
— Qo`shnimizga tashlab chiq! Faqat to`kib yuborma! - debdi.
Afandi ko`chaga chiqibdi-yu, qoqilib, ovqatni to`kib yuboribdi. Tashqari qorong`u ekan.
Uyga qaytib kirsa, onasi:
— Ha, ovqatni to`kdingmi? - desa,
Afandi:
— Yo`q, faqat kosamni topa olmayapman, - dermish.

Bir kuni afandi manti yegisi kelib, oshxonadan manti xarid qilib, endi yemoqchi bo`lib tishlagan ekan, issiq manti lablarini kuydiribdi. Mantini olib devorga otibdi va so`ka boshlabdi:
— La’nati, labimni kuydirding, - debdi. Manti tugilgan joyidan ochilib ketibdi. Afandi darg`azab bo`lib:
— Labimni kuydirib, yana kuladi bu! - desa, mantini yog`i oqibdi. Afandi:
— So`ksam yig`laydi yana, - dermish.

Afandining bir boy qo`shnisi bor ekan. U boy nuqul afandiga xatlarini bepul yozdirib yurarkan.
Bir kishi so`rabdi:
— Afandi, nega nuqul boyni xatlarini bepul yozib berasan? Axir u senga haq to`lamaydi-ku?!
Afandi debdi:
— Agar boyni xatlarini yozib bermasam, u menga ko`p pul to`lay boshlaydimi???

Afandi bir kuni tovuqlariga qarab hayol surib o`tirsa, xotini ko`rib:
— Nimani o`ylab o`tiribsiz, - debdi.
Afandi:
— Biz eng oliy mavjudod bo`la turib, shu parandalarchalik bo`la olmaymiz. Qara, bitta xo`rozni qirqta xotini bor, bolalari esa behisob bo`lsa ham, hech qaysi biriga aliment to`lamaydi va eng qizig`i birorta ham qaynonasi yo`q, - debdi.

Afandi kechqurun yo`lga chiqibdi. Yo`lni yoritish uchun telefon fonarini yoqibdi. Borar manziliga qo`ng`iroq qilmoqchi bo`lib, cho`ntagiga qo`l solsa, telefon yo`q ekan. Xotiniga qo`ng`iroq qilib:
— Xotin, telefonim uyda qolibdi. Falonchiga qo`ng`iroq qilib, meni ketganligimni ayt, - desa, xotini birozdan so`ng qayta qo`ng`iroq qilib:
— Telefonni topolmadim. Uyiga kirib boravering, - debdi. Afandi jahli chiqib, qarasa telefon qo`lida ekan.

Bir kuni Afandidan uylanganingdan so`ng hayotingda qanday o`zgarish sodir bo`ldi deb so`rashsa, Afandi avval bir o`zimga ovqat qilardim endi ikki kishiga ovqat qilayapman deb javob beribdi…

Bir kuni afandini o`g`li futbol o`ynab qaytibdi. Afandi:
— Xo`sh, nechta gol urding o`g`lim?
O`g`li:
— Ikkita.
Afandi:
— Hisob nechi bo`ldi o`zi?
O`g`li:
— 1:1 bo`ldi ada!!!

Bir kuni afandi eshagini to`satdan yo`qotib qo`yibdi. Hamma yoqni qidiribdi, topa olmabdi. Oxiri zooparkka aylanishga borib zebrani ko`rib qolibdi-da unga qarab:
— Ha eshak, ko`ylak kiysang ham tanidim seni! - dermish.