Afandi charchab uzoq yo`ldan kelar edi. Yo`lda otliq ketayotgan mahalla ellikboshisiga ko`zi tushib qoldi va undan iltimos qildi:
— To`nimni olib ketmaysizmi?
— Mayli,— rozi bo`ldi ellikboshi,— qishloqqa borgach uni kimga berib qo`yishim kerak?
— To`nimning o`zi otdan tushib, uyni topib ketadi.
— Masxarabozlikni qo`ying, Afandi, hech jahonda to`n ham uyini topib keta oladimi?
— Axir, uning ichida o`zim bo`laman-da!— dedi Afandi.

Kechasi Afandining uyiga qopda buyum ko`targan ikki o`g`ri kirdi. Buni payqagan xotin Afandini asta turtib:
— Afandi, turing, uyga o`g`ri kirdi,— dedi. Afandi asta shivirladi:
— Jim yot, men uyg`oqman, ovozimizni eshitib, o`g`rilar qopini ko`tarib qochib qolmasin. Men qopdagi buyumni mo`ljallab turibman.

Afandi ko`za ko`tarib suvga ketayotgan o`g`lining yuziga bir tarsaki urib: «Ko`zani sindirma» dedi.
— Bu nimasi,— dedi xotini,— ko`zani sindirmasdan turib nega urasiz?
Afandi javob berdi:
— Sindirgandan keyin urishning nima foydasi bor, hozir ehtiyot shart-da.

Er xotiniga:
— Bitta ber, - debdi.
Xotini:
— Yo`o`o`o`o`q!
— Kel jonim iltimos, bo`may ketyapman...
— Yo`q dedim, xozir berdimu?
— Yana bitta ber, keyin uxlaymiz.
— Uff, voyeyey, ammo bezor qivordiz, hozir bersam keyin so`ramaysizmi???
— Yo`q jonim, bo`ldi oxirgisi, bugunga yetadi...
Xotin:
— Ana tokchada turibdi, bitta oling, sanab qo`yganman, - desa.
Er:
— Tovba, endi sigaretniyam so`rab cheksam, bu qanaqa zamon bo`ldi!?, - dermish.

Bir kuni Afandi yoz oyida palto telpak kiyib pensiya olgani kelibdi. Kassir hayron:
— Nega yozda telpak, palto kiyib oldiz?
Afandi:
— Bolam yanvar oyidagi pensiyamga keldim, - dermish

O`rmonda sher o`g`lini uylantiribdi. Hamma hayvonlarni to`yga aytibdi, faqat quyonni etmabdi: quyon alkash bo`lsa, kesa baribir to`yni fayzini buzadi keganidan foyda yo`q deb, quyoni aytmabdi. To`yida hamma hayvonlar o`ynayotgan ekan quyon bostirib kirib:
— Hoy, sher sen meni to`yinga chaqirmading-a hozir razbor qilamiz, desa
Sher tulkiga:
— Bor chiqib hal qivor, debdi.
Tulki ko`chaga chiqib ketibdi. Tars-turs bo`lib bir ozdan kegin quyon qaytib kiribdi:
— Shumi zo`ring? Yana bormi, debdi.
Sher to`ng`izga ishora qilibdi. To`ng`iz ham chiqishi bilan tars-turs bo`lib yana quyon qaytib kiribdi:
— Yana zo`ring bormi, desa
Shyer bo`riga qarab:
— Bor hal kivor, debdi.
Bo`ri ko`chaga chiqib ketibdi, yana tars-turs bo`lib, bo`ri qaytib kiribdi. Hamma joyi qon, oyog`ida zurga turarmush. Sher nima bo`ldi, desa.
Bo`ri zo`rg`a boshini ko`tarib:
— Ahmoq ayiqni ham aytmapsan-ku, dermish

Bir odam mehmonxonaga borib:
— Joy bormi, desa.
— Hamma joylar band, lekin bir xonada bir negr o`zi yotibdi, shu bilan yotsangiz bo`ladi, deyishibdi
— Ha, mayli meni soat 07:00da uyg`otib qo`yinglar, deb uxlagani yotibdi.
Negr hazilkash ekan u odamni yuziga qora kuya surkab qo`yibdi. Ertalab uyg`otishganda shoshilib kiyinib oynaga qarasa, yuzi qora emish.
— Voy onasini emgurlar adashib negrni uyg`otib qo`yishibdi-ku, dermish.

Peshtokida «Ko`ngil siringizni gul vositasida izhor eting!» shiori osilgan gullar do`koniga bir yigit kiribdi.
— Menga bir dona atirgul bering, - debdi u sotuvchiga.
— Atigi bittami?
— Ha... Men juda kamgapman!

Nemis tilida bulbulu-go`yo bo`lgan Laylakjon Safsataqulov, 3-chi Jahon urushini boshlab yuborishiga bir baxya qoldi.

Bir odam yo`lda ketayotib bir qizchani ko`rib qolibdi va so`rabdi:
— Hoy qiz, nega bu yerda turibsan, adashib qoldingmi?
Qizcha:
— Nega so`rayabsiz, turib ham bo`lmaydimi
— O`zim shunday, uying qayerda?
— O`zingiznikichi?
— Meniki chilonzorda! O`zingizniki qayerda?
— Meniki ham Chilonzorda!
— Unda bu yerda nima qilyapsan?
— Sizni kutib turibman!
— Meni?
— Ha sizni dada!
— Iye, qizim Gulchapchap oying qani?!