Bobosi nabirasiga ikkinchi jahon urushi yillaridagi sarguzashtini aytib beribdi:
— Bir kuni nemislar bilan jangda mag`lubiyatga uchradik va yashirindik.
Nemislar mard bo`lsanglar chiqinglar deyishgandi, hech kim chiqmadi. Shunda men shartta chikdim.
Nabirasi:
— Keyin nima bo`ldi? - debdi.
— Meni nemislar otib tashlashdi, - dermish bobosi.

Kafeda ovqatlanib o`tirsam, yonimga bir yigit kelib, — Sizni o`rningizga men to`lasam maylimi? - degan edi
Sumkamdan gaz, suv, elektr energiyasi uchun kvitansiyalarni olib, qo`liga tutqazdim!

— Ustozing senga qo`shimcha savol ham berdimi?
— Ha.
— Nimani so`radi?
— Tentakmisan? dedi.

— Odil ayt-chi, Pushkinning "Tatyanaga maktub" asarini o`qib keldingmi?, - so`rabdi o`qituvchisi.
— Yo`q!, - debdi o`quvchi.
— Nega?
— O`zingiz aytgansizku, "Birovni maktubini o`qish yomon odat" deb, - dermish.

Bir yigit tabibga borib:
— Negadir meni gapimni hech kim eshitmayapti. Uydagilar, ishxonadagilar, ko`chadagilar, hech-kim... Siz biror chorasini topa olasizmi deb yoningizga keldim, - desa, tabib:
— Gapirsang, tezroq gapir uka. Meni vaqtimni olma!, - dermish.

Bir yigit uylanmoqchi bo`lib, onasiga uchta qizni ko`rsatibdi-da, — Onajon, toping qaysi biri keliningiz?, - desa, onasi:
— O`rtadagisi, - debdi.
Yigit hayron bo`lib:
— Qayerdan bildingiz?, - desa, onasi:
— Shunisiga qarasam, asabim buzilyapti, - dermish.

— Sizni bo`limingizda nechta xodim ishlaydi?
— Rahbar bilan o`n ikkita.
— Rahbarsiz-chi?
— Birortasi-yam ishlamaydi.

Er xotinini chaqirib:
— Senga necha martta aytaman yopib yur deb. Nuqul ochiq qolaveradi. Beparvosan! Uyat emas-mi?, ... Yana non qotib qolibdi!

Televizordagi reklamadan:
“Har tong uyg`onganingizda o`rningizga qahva olib kelishsa yaxshi. Lekin o`rindig`ingiz bilan siz istagan kafega eltib qo`yishsa, undan-da a’lo bo`ladi!”.

Bir odam dam olib o`tirsa, to`satdan azroyil paydo bo`lib:
— Joningni olaman, - debdi.
— Ro`yxatingni ko`rsat-chi, - debdi boyagi odam.
Ro`yxatni qarasa, rostan ham boshida turgan ekan. Haligi odam sekin yalinishga tushibdi:
— Iltimos menga bir kun muhlat ber. Yaqinlarim bilan xayrlashib olay, - desa, azroyilni rahmi kelib, ruxsat beribdi.
Haligi odam siqilib o`tirsa, yoniga xotini kelib:
— Shunga ham siqilasizmi? Axir buni yo`li oson-ku! Azroyil kelsa, oldin yaxshilab mehmon qiling. Choyiga uyqu dori qo`shib qo`ying. U uyquga ketgach, yonidagi ro`yxatni olib, boshidan ismingizni o`chirib, oxiriga yozib qo`ying, - debdi.
Eri ertasi kuni huddi xotini aytganidek qilibti. Azroyil uyg`ongach, haligi odamga qarab:
— Rahmat senga ey odamzot! Mazza qilib dam oldim. Bu yaxshiligingni javobsiz qoldirmayman. Mayli men jon olishni ro`yxatni oxiridan boshlay qolaman, - dermish.