Tongda uyga kirib kelgan eridan xotini so`rabdi:
— Kecha qayerda tunadingiz?
— Nodirnikida.
Xotini tezda Nodirga telefon qilib:
— Erim kecha sizlarnikida tunadimi?
— Ha, hozir ham uxlab yotibdi.

Baliq ovlab o`tirgan odamni oldiga timsoh suzib kelib,
— Ov qalay bo`lyapti, ilinyaptimi?, - deb so`rabdi.
— Ha yo`q. Ertalabdan beri o`tiribman. Bitta-yam ushlolmadim, omadim kelmayapti, - deb javob beribdi.
Shunda timsoh baliqchiga qarab:
— Kun ham qizib ketdi. Balki cho`milib olarsan-a, - dermish.

Xotin eriga:
— Kecha cho`kayotganimda meni qutqarib qolgan odamni ko`rdingizmi?, - desa,
— Ha, ko`rdim. Kecha kelib mendan uzr so`rab ketdi, - debdi eri.

Afandi bir kuni qo`shnisidan qozon so`rab chiqibdi. Oradan bir hafta o`tgach, qozonni ikkita qilib olib chiqibdi. Qo`shnisi hayron bo`lib:
— Nega ikkita qozon olib chiqdingiz?, - debdi.
Afandi esa javob beribdi:
— Qozoningiz homilador ekan, tug`di.
— Qozon kerak bo`lsa tez-tez so`rab turing, - debdi qozonning egasi.
Oradan bir necha kun o`tib, afandi o`sha qo`shnisidan katta doshqozon so`rab chiqibdi. Qo`shnisi darrov berdi. Oradan bir hafta o`tibdi, o`n kun o`tibdi, bir oy o`tibdi. Afandi esa hanuz qozonni qaytarmasmush. Qo`shnisi o`zi qozonni so`rab chiqibdi. Afandi qo`shnisiga homush qarab:
— Qozoning betob ekan. Qazo qildi, - debdi.
— Qanaqasiga qozon betob bo`lsin?, - deb baqiribdi qo`shni, - hech jahonda qozon ham o`ladimi?
— Qozoning tuqqaniga ishonasanu, o`lganiga ishonmaysanmi?, - dyebdi afandi.

Imtihon savoliga javob topolmay o`tirgan talaba yoniga o`qituvchi kelib:
— Bu fandan biliming yomon ekani ko`rinib turibdi. Kel, senga boshqa savol beraman. Mana shu xonada nechta chiroq bor? - debdi.
Talaba savolga javob topa olmay o`tirganida, tepadagi chiroqlarni sanab chiqqan ekan. U darrov, - sakkizta, - debdi.
O`qituvchi esa:
— Topolmading. Meni portfelimdagi bilan to`qqizta. Imtihondan o`tolmading, - debdi.
Talaba ikkinchi martta imtihonga kirib, yana shu holatga tushibdi. Endi u professorni savoliga, - to`qqizta chiroq bor, - deb javob beribdi.
Professor:
— Topa olmading. Bugun meni portfelim bo`sh, - dyesa,
Talaba:
— Lekin meni sumkamda bor!, - degan ekan talaba.

Qiz yigitiga qo`ng`iroq qilib:
— Tezroq keling, uyda hech kim yo`q, - debdi.
Yigit uyga kelsa, haqiqatdan ham uyda hech kim, mutlaqo hech kim yo`q ekan...

Bir kuni afandi mardikor bozoriga borib qarasa, odamlar faqat kuchli, baquvvat yigitlarni ishga olayotgan ekan. Afandi nima qilishini bilmay, hiyla ishlatmoqchi bo`libdi. Hamma mardikorlarni yig`ib:
— Hammangizni hozir ishga olib ketishadi, hov anavi yerga borib turinglar, mashina kelsa ketasizlar, - deb aldabdi.
Bir pasta mardikor bozor bo`shab qolgan ekan, zum o`tmay afandini bir odam kelib ishlashga olib ketgan ekan.

Qiz yigitiga:
— Jonim nimaga jimsiz? Biror narsa gapirib bering. Zerikib ketdim.
Yigit:
— Nimani gapiray? Qulog`ing kar bo`lsa seni. Hech narsani eshitmasang. Gapirganim bilan nima foyda?, - desa,
Qiz:
— Voy, keyinchi? Keyin nima bo`ldi?, - dermish.

— Otaxon, yuz yoshdan oshibsiz. Buni siri nimada?
— Buni siri - umrimda hech kim bilan tortishmaganman, garov o`ynamaganman.
— Yo`g`eyeye, bo`lishi mumkinmas...
— To`ppa-to`g`ri, bo`lishi mumkinmas!

— Azizam, men olamdan o`tsam, yig`lab o`tirmagin. Turmushga chiqgin...
— Bas qiling! Ovqat yoqmagan bo`lsa yemay qo`yaqoling.