Ahmad, Shuhrat va Shavkat degan bezori yigitlar yarim tungacha ichib o`tirib, mast holatda uxlab qolishibdi. Uchchalasi ham bir xil tush ko`rishibdi. Tushida farishta qabuliga navbatda turishgan ekan. Birinchi bo`lib Ahmadga kiribdi:
— Mana bu qalin kitobga seni gunohlaring yozilgan. Shu kitob bilan boshingga uraman. Yiqilsang, do`zzaxga tushasan, - debdi farishta Ahmadga.
Ichkaridan “gurs” etgan tovush eshitilibdi. Birozdan keyin Ahmad emaklab, zo`rg`a chiqib kelibdi.
Ikkinchi bo`lib Shuhrat kiribdi. Ichkaridan yana “gurs” etgan ovoz kelib, Shuhrat ham emaklab chiqib kelibdi.
Oxirgi bo`lib Shavkat kirib ketibdi. Anchagacha hech qanday ovoz eshitilmabdi. Bir vaqt ichkaridan Shavkat kulib chiqibdi.
— Nima, seni urmadimi? – deyishsa,
— Yo`q, kitobni og`irligidan ko`tara olmadi, - dermish.

Otasi o`g`liga:
— Bu yil ham o`qishga kira olmasang, otam dema meni! Seni tanimayman!
Imtihonlar tugagach, adasi o`g`lidan so`rabdi:
— Ho`sh o`g`lim, imtihonlar qanday o`tdi?
O`g`li esa:
— Kechirasiz, sizni tanimayroq turibman, kimsiz?

— Azizim, negadir kechasi uxlab, orom ololmayapman!?
— Bu tabiiy hol. Yovuzlik o`zi hech qachon tinchimaydi.

Sud jarayoni. Sudya:
— Siz qaynonangizni bo`g`ib o`ldirganlikda ayblanasiz! O`zingizni oqlash uchun biror narsa deya olasizmi?
Aybdor:
— Bunaqa bo`ladi deb hecham o`ylamagandim! Qaynonamni burni qonayotgandi, qon to`xtasin deb tomog`idan birpas siqib turdim xolos!

Er xizmat safaridan qaytib kelib, kiyimlarini olish uchun shkafni ochsa, u yerda begona bir kishi o`tirganmush.
— Nima qilyapsan bu yerda?!, - desa
— Pokemon qidiryapman, - dermish.

Boyning o`g`li imtihonda:
— Birinchi jahon urushi qachon bo`lgan?
— 1914-1918 yillarda.
— O`tiring, besh!
O`rtahol oilaning farzandi imtihonda:
— Birinchi jahon urushi qachon bo`lgan?
— 1914-1918 yillarda.
— Nechta odam halok bo`lgan?
— Bir million uch yuz mingga yaqin.
— O`tiring, besh!
Kambag`al oilaning farzandi imtihonda:
— Birinchi jahon urushi qachon bo`lgan?
— 1914-1918 yillarda.
— Nechta odam halok bo`lgan?
— Bir million uch yuz mingga yaqin.
— O`lganlarning familiyasini sana!

Bir ayol eriga:
— Sizga bitta savol beraman. Topa olmasangiz menga ellik berasiz. Agar siz bergan savolga men javob bera olmasam, sizga ellik ming beraman, - debdi.
— Mayli, - debdi eri.
— Yerdan oygcha qancha masofa bor? - debdi xotini.
— Bilmadim, - deb ellik ming beribdi eri.
— O`zi yerdan oygacha qancha xotin?, - desa, — o`zim ham bilmasdim adasi, - dermish xotini.

— Nega baqiryapsan xotin?
— Anavi yerda o`rgimchak turibdi!
— Nima bo`pti, o`rgimchak bo`lsa?!
— U juda-yam qo`rqinchli ekan.
— Sen ham qo`rqinchlisan! U baqirmayapti-ku!

Bir yolg`iz qariya avtomobilini katta tezlikda haydab ketayotsa, orqasidan GAI mashinasi quvlay boshlabdi. Chol tezlikni yanada oshirib, ulardan qochishga urinibdi. Oxiri qarasa, qochib ketishning iloji yo`q! Avtomobilini to`xtatib, tushibdi. Cholning yoniga GAI xodimlari kelib:
— Nega bizdan qochishga urindingiz otaxon?, - deyishsa, qariya o`ylab ham o`tirmay:
— Bir necha yillar ilgari xotinim meni tashlab, GAIda ishlaydigan erkak bilan qochib ketgan edi. Sizlarni ko`rib, menga xotinimni qaytarib berishmoqchi deb o`ylabman!, - dermish.

— Do`stim, men kitob o`qiganimda shunchalik ko`p bilimlar miyamga kiradi-ki ...
— Seni miyangda bo`sh joy ko`p-de o`zi, o`rtoq!!!