Qiz:
— Bilasanmi man nimani orzu qilaman?
Bola:
— Hamma narsani
Qiz:
— Bu birinchidan...

Afandini qozilik lavozimiga qo`ymoqchi bo`ldilar. Uni oldin podsho ulamolar o`rtasida imtihon qilib ko`rish kerak edi. Afandini chaqirib kelishdi.
— Faraz qilaylik, bir odamning echkisi bor,— dedi podsho Afandiga,— uni bozorga olib bordi. Bir odamga «bor baraka top» qilib sotdi. Hali pulini olguncha bo`lmay, echki qo`lidan chiqib qochdi. Bir odam uni ushlayman degan edi, echki suzib, uning ko`zini chiqardi. Endi bunga pulni kim to`laydi? Sotuvchimi, oluvchimi?
Afandi dovdirab qoldi. Keyin tavakkaliga:
— Sotuvchi...— deb yubordi.
— Sabab?
— Chunki «echkim suzog`ich, qochganda tutaman degan kishining ko`zini chiqazib ko`r qiladi»— deb avvaldan aybini aytmagan.

Ko`p qavatli uylardan birida yashovchi bir odamni uyini tarakan bosib ketibdi. Haligi odamni joniga tegib ketibdi, shunda u bular ham gapni tushunar deptida ularga shunday depti:
— Boshqa domdagi tarakanlar sizlarni rosa yomonladi ular sizlar bilan urushamiz ham dedi.
Shunda tarakanlar huddi gap tushunganday. Bir saf bo`lib chiqib ketishibdi. odam ham hursand bo`lib shukur qutildim deb uyquga ketibdi. Ertalab uyqudan turib qarasa, uyga oldingi tarakanlar
ko`payib qaytib kelibdi. Odam ham hayron bo`lib ularga urushmaylami, desa:
Tarakanlardan biri chiqib:
— E, ular qo`rqoq ekan biz ularni asrlikga olib keldik, debdi.
Shunda odamni jahli chiqib qani hammang yo`qol deb baqiribdi.
Tarakanlar sekin chiqib keta boshlabdi. Ohirida bir tarakan hassaga tayanib har 2 qadamda odamga qarab chiqib ketayotsa.
Odamga qiziq tuyulib kulibdi. Shunda haligi tarakan oldindagilarga qarab:
— Hoy, qaytinglar hazillashibdi debdi

Podsho bir kuni Afandidan so`radi:
— Afandi, mening qadr-qimmatim qancha bo`lar ekan?
Afandi o`ylanib turib javob berdi:
— Qadr-qimmatingiz yuz tilladan oshmaydi. Podshoning achchig`i kelib, g`azab bilan qichqirdi:
— Nega mening qadr-qimmatimni bunchalik pastga urasan, belimdagi kamarimning o`zi yuz tilla-ku!
— O`zingizni bosing, Podsho,— dedi Afandi,— shuning uchun yuz tilla dedim-da. Agar belingizdagi kamar bo`lmasa, o`zingiz bir chaqaga ham arzimaysiz.

Afandi «parrandalarning tilini bilaman» deb maqtanib yurar edi. podsho buni eshitib uni ovga olib chiqdi.
Yo`lda ketishayotgan edi, podsho vayronada sayrab turgan bir boyqushni ko`rib Afandidan so`radi:
— Boyqush nima deb sayrayapti?
— Boyqush aytdiki,— dedi Afandi,— Agar podshoning zulmi shu xilda keta bersa tez kunda shahar ham mening makonimga aylanadi.

— DAN xodimi bilan Xitoylikni nima birlashtiradi?
— Ikkisini ham tayyoqcha boqadi.

— Oyijon, bugun maktabimizda bitirish kechasi bo`lib o`tadi. Brilliant uzugimni taqsam maylimi?
— Yo`q! Mumkin emas!
— Nega endi mumkin emas?! Yangi yilga sovg`a qilingan tilla zanjirni taqish mumkin emas, 8 martda sovg`a qilingan "Matiz"ni minish mumkin emas — buvimnikida chang bosib yotibdi. Sakkizta lama paltoim bor, birortasini kiyib ko`chaga chiqqanim yo`q! Qachon mumkin bo`ladi, qachon?!
— Ona qizim, adang nafaqaga chiqqandan so`ng! Hozircha u oddiygina DAN xodimi, shuning uchun mumkin emas!

Afandidan birov so`radi:
— Afandi, minora qanday quriladi? Afandi javob berdi:
— Eski quduqni to`ntarib minora yasaladi.

— Toshmat, o`lishingga bir baxya qolibdi deb eshitdim?
— Ha, tasavvur qilgin-a, Eshmat, butun hayotim ko`z o`ngimdan birma-bir o`tdi... Shuning uchun qarzlarimni yigib chiqayapman, yana unutib yubormaslik uchun. O`n besh yil ilgari olgan 10 ming so`mni cho`zib qo`y-chi do`st!

Restorandan chiqayotganda nega ofitsiant ayolning belidan quchoqlab oldingiz? Kap-katta, oilali odamga uyat emasmi?
— Qiziqmisan, xotin? Axir men uning ko`ylagiga qo`limni artdim halos.